Hulp bij groepjes en individuen op school

Wanneer je een kind hebt dat hoogbegaafd is, kan dat erg lastig te zien zijn. Door onderpresteren is het mogelijk dat leerkrachten en andere zorgmedewerkers de signalen over het hoofd zien. Te weinig uitdaging, verveling en een verminderde motivatie kunnen er voor zorgen dat de leerling in een neerwaartse spiraal beland. 

Emotieregulatie is een vaardigheid die kinderen helpt hun emoties en impulsen te beheersen. Door een gebrek aan uitdaging, verveling en desinteresse kan Als uw hoogbegaafde kind moeite heeft om zijn emoties te beheersen in sociale situaties, kan dat een teken zijn dat het hulp nodig heeft bij het leren reguleren van zijn emoties.

Hoogbegaafde kinderen hebben vaak moeite om zich te concentreren op taken die hen niet interesseren of die hen te gemakkelijk lijken – en dit kan ertoe leiden dat ze hun aandacht verliezen wanneer ze nieuwe dingen proberen te leren.

Fouten maken, ergens lang over nadenken en iets niet direct begrijpen is menselijk en heel normaal. Wanneer lesstof standaard goed gemaakt wordt, bestaat de mogelijkheid dat het kind niet leert te leren en leert fouten te maken. 

Hoogbegaafden hebben zichzelf geleerd vooral te vertrouwen op hun mensenbrein, het cognitieve. De neocortex is bij hoogbegaafden dan ook groter en heeft een fijnere, meer vertakte bedrading. Impulsen worden hierdoor parallel en op meerdere niveaus tegelijk aangeboden, vergeleken en verwerkt.

Hierdoor zijn zij in staat het reptielenbrein en zoogdierenbrein uit te schakelen en zo emotie (pijn, verdriet, boosheid, angst) ‘weg’ te rationaliseren. Dit doen hoogbegaafde kinderen vaak al als baby. Hierdoor herhalen ze bijvoorbeeld bepaalde bewegingen minder dan een gemiddeld intelligente baby. Hieruit volgt automatisch, dat de ontwikkeling van de reflexen anders verloopt. Aangezien de reflexen de basis zijn van verdere ontwikkeling, zowel op motorisch, sociaal, emotioneel als cognitief gebied, verloopt de ontwikkeling van hoogbegaafde kinderen vaak asynchroon.

In het onderzoek ‘a search for excellence in Gifted Children with Reflex Integration komt dit duidelijk naar voren. In dit onderzoek zijn 270 hoogbegaafde kinderen onderzocht met een controlegroep van 780 neurotypische (normale hersenontwikkeling) kinderen. In totaal zijn 30 reflexen getest en met reflexintegratie volgens de Masgutova Methode (MNRI^®) behandeld.

Vóór reflexintegratie met de Masgutova Methode waren de meeste reflexen bij de hoogbegaafde kinderen minder goed ontwikkeld dan bij de controlegroep. Na reflexintegratie met deze methode zijn de meeste reflexen vergelijkbaar of beter ontwikkeld dan bij de controlegroep.

Vertaald uit het onderzoek: ’Hoogbegaafde kinderen ontwikkelen zich soms asynchroon, wanneer hun intelligentie voorloopt op hun fysieke groei en sensomotorische integratie. Hun sociaal-emotionele en cognitieve mogelijkheden ontwikkelen vaak ongelijk. Deze asynchroniciteit en verschil tussen potentie en aangetoonde verworvenheid hoort de aandacht te krijgen voor een vroege interventie.’

Vanuit dit oogpunt is toevoegen van reflexintegratie met MNRI® aan het schoolprogramma of diensten voor hoogbegaafde kinderen één van de betere oplossingen om hoogbegaafde kinderen te begeleiden in hun reflexontwikkeling.

De hersenen van een mens bestonden in oorsprong slechts uit de hersenstam, de hypothalamus en de zenuwen in ons lichaam. Dit stelsel regelt alle fysieke basisfuncties, zoals eten, drinken, instincten, voortplanting, slapen, ontlasten, vechten en vluchten. Dit deel van de hersenen noemen we het reptielenbrein.

Later ontwikkelden mensen het limbische systeem in de hersenen. Hier vinden basale emotionele processen plaats, non-verbale expressie, mogelijkheden tot communicatie en eenvoudige leervormen. Dit deel van de hersenen noemen we het zoogdierenbrein.

Nog weer later ontwikkelden zich de grote hersenen, de neocortex. Dit deel van de hersenen associëren we met denken, mens-zijn en intelligentie en noemen we het mensenbrein. Het geeft ons de mogelijkheid tot cognitieve vaardigheden, taalontwikkeling, schrijven, creativiteit, fijne motoriek, intuïtie en ingewikkelde vormen van leren.

Het reptielenbrein en het zoogdierenbrein reageren autonoom en reflexmatig, voordat we erover na denken. Als we bijvoorbeeld ergens gevaar zien, wint in negen van de tien gevallen de emotie en het dierlijke het met gemak van het cognitieve en intellectuele.